Fairy tale as a method of working over the emotional deficits

Wykorzystywanie opowiadań, bajek i baśni dla celów edukacyjnych czy niosących pomoc w radzeniu sobie z konfliktami wewnętrznymi ma długą tradycję. Stosunkowo niedawno stały się również metodą interwencji terapeutycznej. Bajki czy opowieści terapeutyczne stosuje się, aby naświetlić pacjentowi nowe możliwości, pobudzić jego zdolności do radzenia sobie z problemem, a także by zasiewać odpowiednie sugestie czy dawać nadzieję na szczęśliwe zakończenie, czyli takie, jakie zostało przedstawione w bajce. Uzasadnieniem do stosowania w terapii komunikacji pośredniej poprzez użycie języka bajki, metafory, symbolu jest to, że język ten przekracza poziom świadomości i dociera do nieświadomości pacjenta. A nieświadomość to potężny czynnik, który z tą samą siłą wpływa na zachowanie zarówno dziecka, jak i dorosłego pacjenta. Komunikowanie się w terapii poprzez bajkę nie zmusza do bezpośredniej konfrontacji pacjenta z przedstawionym problemem, przez co nie uaktywnia się opór pacjenta wobec zmiany. Tworzone na potrzeby terapii opowieści, bajki terapeutyczne mówią o konfliktach wewnętrznych i lękach dręczących pacjenta w sposób, pozwalający na rozumienie ich na poziomie podświadomym. Celem bajek psychoterapeutycznych jest redukcja lęku powstałego w wyniku negatywnego doświadczenia czy niezaspokojonych potrzeb emocjonalnych. Bajka terapeutyczna pozwala oderwać się od rzeczywistości i zobaczyć problemy z innej perspektywy, np. wpisane w losy innych ludzi, zwierząt czy bajkowych postaci; ułatwia wystąpienie mechanizmów: naśladownictwa, identyfikacji i przewarunkowania; dowartościowuje pacjenta, daje mu wsparcie, przekazuje nową wiedzę, stymulując nowy sposób myślenia i wskazując sposoby radzenia sobie. Słuchanie bajki jest pierwszym krokiem ku zmianie, początkowo dokonywanej w wyobraźni, a potem zdobyte dzięki bajce umiejętności mogą być sprawdzone w rzeczywistym świecie

Additional file 2 of Central data monitoring in the multicentre randomised SafeBoosC-III trial – a pragmatic approach

Additional file 2

Additional file 1 of Central data monitoring in the multicentre randomised SafeBoosC-III trial – a pragmatic approach

Additional file 1

Central data monitoring in the multicentre randomised SafeBoosC-III trial – a pragmatic approach

Abstract Background Data monitoring of clinical trials is a tool aimed at reducing the risks of random errors (e.g. clerical errors) and systematic errors, which include misinterpretation, misunderstandings, and fabrication. Traditional ‘good clinical practice data monitoring’ with on-site monitors increases trial costs and is time consuming for the local investigators. This paper aims to outline our approach of time-effective central data monitoring for the SafeBoosC-III multicentre randomised clinical trial and present the results from the first three central data monitoring meetings. Methods The present approach to central data monitoring was implemented for the SafeBoosC-III trial, a large, pragmatic, multicentre, randomised clinical trial evaluating the benefits and harms of treatment based on cerebral oxygenation monitoring in preterm infants during the first days of life versus monitoring and treatment as usual. We aimed to optimise completeness and quality and to minimise deviations, thereby limiting random and systematic errors. We designed an automated report which was blinded to group allocation, to ease the work of data monitoring. The central data monitoring group first reviewed the data using summary plots only, and thereafter included the results of the multivariate Mahalanobis distance of each centre from the common mean. The decisions of the group were manually added to the reports for dissemination, information, correcting errors, preventing furture errors and documentation. Results The first three central monitoring meetings identified 156 entries of interest, decided upon contacting the local investigators for 146 of these, which resulted in correction of 53 entries. Multiple systematic errors and protocol violations were identified, one of these included 103/818 randomised participants. Accordingly, the electronic participant record form (ePRF) was improved to reduce ambiguity. Discussion We present a methodology for central data monitoring to optimise quality control and quality development. The initial results included identification of random errors in data entries leading to correction of the ePRF, systematic protocol violations, and potential protocol adherence issues. Central data monitoring may optimise concurrent data completeness and may help timely detection of data deviations due to misunderstandings or fabricated data

Cerebral Oximetry Monitoring in Extremely Preterm Infants

Background: The use of cerebral oximetry monitoring in the care of extremely preterm infants is increasing. However, evidence that its use improves clinical outcomes is lacking. Methods: In this randomized, phase 3 trial conducted at 70 sites in 17 countries, we assigned extremely preterm infants (gestational age, <28 weeks), within 6 hours after birth, to receive treatment guided by cerebral oximetry monitoring for the first 72 hours after birth or to receive usual care. The primary outcome was a composite of death or severe brain injury on cerebral ultrasonography at 36 weeks' postmenstrual age. Serious adverse events that were assessed were death, severe brain injury, bronchopulmonary dysplasia, retinopathy of prematurity, necrotizing enterocolitis, and late-onset sepsis. Results: A total of 1601 infants underwent randomization and 1579 (98.6%) were evaluated for the primary outcome. At 36 weeks' postmenstrual age, death or severe brain injury had occurred in 272 of 772 infants (35.2%) in the cerebral oximetry group, as compared with 274 of 807 infants (34.0%) in the usual-care group (relative risk with cerebral oximetry, 1.03; 95% confidence interval, 0.90 to 1.18; P = 0.64). The incidence of serious adverse events did not differ between the two groups. Conclusions: In extremely preterm infants, treatment guided by cerebral oximetry monitoring for the first 72 hours after birth was not associated with a lower incidence of death or severe brain injury at 36 weeks' postmenstrual age than usual care. (Funded by the Elsass Foundation and others; SafeBoosC-III ClinicalTrials.gov number, NCT03770741.)